Ταινία: ΧΧΥ

ΧΧΥ
της Lucía Puenzo
Αργεντινή, 2007. (86’)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=o9DTcyvklOA[/youtube]

Το XXY , ένα φιλμ που, σύμφωνα με την κριτική, αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη προσοχή και δίχως εύκολους συναισθηματισμούς ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, όπως αυτό της διαφυλικότητας (intersexuality), αποτέλεσε την πιο μεστή ταινία της Αργεντινής (και κόρης σκηνοθέτη) Lucía Puenzo, φτάνοντας μέχρι τις υποψηφιότητες των Oscar το 2007, αλλά και των βραβείων Goya (ως το καλύτερο ισπανόφωνο φιλμ από το εξωτερικό) την ίδια χρονιά. Η (επίσης πολυβραβευμένη στην χώρα της και σε σημαντικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπως των Κανών και της Μελβούρνης) ταινία, που «φωτίζει» την ιστορία ενός 15χρονου διαφυλικού παιδιού και τον τρόπο που βιώνει το φύλο του, αλλά και το πώς αντιμετωπίζεται από το κοινωνικό του περιβάλλον.
Η ταινία παρόλο που διαχειρίζεται ένα πολύπλοκο ζήτημα και δίνει χώρο στις συγκρούσεις, παίρνει σαφή θέση υπέρ της ελευθερίας ενός διαφυλικού ανθρώπου να καθορίσει το φύλο του. Κι αυτό το κάνει χρησιμοποιώντας όχι τσιτάτα, μα όμορφους συμβολισμούς, όπως αυτόν του ενυδρείου όπου τα ψάρια κλόουν είναι πρωταρχικά ερμαφρόδιτα, όπως συχνά συμβαίνει στο βασίλειο της θάλασσας, ονομάζει την οικογένεια Kraken, δίνοντας της επίσης το όνομα ένος μυθολογικού θαλάσσιου τέρατος.

Παίρνοντας τον τίτλο της από σύνδρομο Klinefelter, στο οποίο ένα άτομο έχει ένα επιπλέον χρωμόσωμα, αρνείται να δει αποκλειστικά βιολογικά το ζήτημα. Πέρα από τις θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών, που συμβάλλουν στην δύναμη της ταινίας, η αξία της βρίσκεται και στο θέμα που τοποθετεί στο κέντρο: Δεν είναι η ίδια η εφηβεία (κάτι που θα μπορούσε να υποσκάψει το δικαίωμα εξερεύνησης του φύλου, παρουσιάζοντάς το ως απλά ένα παιγνιώδες στάδιο, όπως συχνά γίνεται) ούτε καν μια συνηθισμένη θεματική ιστορία που στοχεύει να «σοκάρει θετικά» το κοινό. Στο κέντρο βρίσκεται το ίδιο το άτομο, ως άνθρωπος που δεν μπορεί να δεχτεί τον εαυτό του όπως είναι, την ίδια ώρα που αυτό διακινδυνεύει κάθε δεσμό και κάθε συνέχεια με το οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό δίκτυο. Η ερώτηση έτσι, μετατοπίζεται δίχως διδακτισμό στο τελευταίο, ευελπιστώντας ν’ ανοιχτεί ένας διάλογος στον οποίον η κοινωνία δεν θα «ψυχολογικοποιεί» μα θα αναλαμβάνει τις ευθύνες της.

Παίζουν:Ricardo Darin, Valeria Bertuccelli, Ines Efron και Martin Piroyansky.