Για την Κωνσταντίνα Κούνεβα – Ιανουάριος 2009
Η επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα μας τρόμαξε.
Μας τρόμαξε η κυριολεξία της βίας της και μας εξόργισε ο συμβολισμός της. Η πράξη αυτής της αποτρόπαιης βιαιότητας, που έχει θέσει σε σοβαρό κίνδυνο της ζωή της Κούνεβα και έχει ήδη προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία της, ήταν η αφορμή για να γίνει φανερή η βία, ο αποκλεισμός και η υποτίμηση που βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι που εργάζονται για τους εργολάβους των συνεργείων καθαρισμού δημόσιων χώρων. Ταυτόχρονα μας υπενθύμισε πόσο ευάλωτο είναι ακόμη το στοιχειώδες δικαίωμα στη ζωή για όσες και όσους δεν προστατεύονται από ταξικά και εθνικά προνόμια.
Οι δημόσιες καθαρίστριες, στην πλειοψηφία τους γυναίκες μετανάστριες, παλεύουν να επιβιώσουν μέσα σε ένα κύκλωμα το οποίο τις εκβιάζει και καταπατά κάθε μέρα τα εργασιακά τους δικαιώματα. Ένα κύκλωμα με δομή δουλοκτητικού συστήματος και σύγχρονης μαφίας, που καλύπτεται από τους θεσμούς και το κράτος. Μια μορφή δουλεμπορίου και ακραίας εκμετάλλευσης που αντλεί την νομιμοποίησή της από δύο στοιχεία:
Πρώτον από το γεγονός πως η εργασία των γυναικών αυτών, η φροντίδα της καθαριότητας, είναι μία αφόρητα υποτιμημένη κοινωνικά εργασία. Υποτιμημένη γιατί ακολουθεί τους νόμους και τους κανόνες της άτυπης έμφυλης ιεραρχίας που θέλει τις γυναίκες να προσφέρουν εργασία «υποδεέστερη», εργασία που ενώ είναι ζωτικής σημασίας για την λειτουργία της κοινωνίας δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια.
Δεύτερον γιατί για τις γυναίκες αυτές, που είναι και μετανάστριες, η ζωή διασταυρώνεται με την άρνηση της ελληνικής πολιτείας να νομιμοποιήσει την παραμονή τους στην Ελλάδα, στερώντας τους έτσι τα κοινωνικά, πολιτικά και ατομικά τους δικαιώματα. Οι μεταναστευτικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων συντηρούν το αβέβαιο στάτους μεταναστών και μεταναστριών και δεν τους αποδίδουν ουσιαστικά την ιδιότητα του πολίτη. Και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Η Κωσταντίνα Κούνεβα αψήφησε «αυτονόητες» κοινωνικές επιταγές.
Αγωνίστηκε για τα εργασιακά δικαιώματα του κλάδου της μέσα σε ένα εχθρικό και αδιάφορο συνδικαλιστικό κατεστημένο. Δεν υπέκυψε στις εκκωφαντικές φωνές του κοινωνικού ελέγχου που της έλεγαν, «η εργασία σου δεν έχει αξία». Δεν υπέκυψε στις επίσης εκκωφαντικές κρατικές φωνές που της έλεγαν «πρόσεχε! το αίτημα της παρουσίας σου στην Ελλάδα θα επανεξετάζεται επ’ αόριστον». Δεν υπέκυψε στον φόβο της απέλασης. Δεν υπέκυψε στην τρομοκρατία των εργοδοτών, ούτε στις φυσικές φωνές που απειλούσαν την ζωή της. Δεν υπέκυψε στον τρόμο.
Η Κωσταντίνα Κούνεβα αψήφησε όλες αυτές τις «αυτονόητες» κοινωνικές επιταγές. Για αυτό την θαυμάζουμε.
Παρόλαυτα: οι αναλύσεις και οι εκλογικεύσεις, δεν βοηθούν στο να συλλάβουμε την βιαιότητα της επίθεσης. Δεν έχουμε τα διανοητικά μέσα να αντιληφθούμε μια τέτοια, τόσο συνειδητή και ψυχρά σχεδιασμένη, απόπειρα δολοφονίας. Αυτή η πράξη, αν και συχνά συνδέεται με έναν κάποιο μεσαίωνα δεν είναι παρά μια ακόμη απόδειξη πως δεν υπάρχει «μπροστά και πίσω» στην ανθρώπινη ιστορία, πώς και σήμερα, όπως και τότε-κάποτε, υπάρχουν ζωές που αξίζουν λιγότερο από άλλες, ζωές ανώνυμες και αναλώσιμες, ζωές που καταδιώκονται όταν διεκδικούν την αξιοπρέπεια.
Μπροστά σε αυτή την βιαιότητα δεν θα μείνουμε σιωπηλές.
Για εμάς τις λεσβίες, η βία των «αυτονόητων» κοινωνικών επιταγών, είναι σφραγίδα στο σώμα μας. Παλεύουμε καθημερινά να αποτινάξουμε το στίγμα της υποτίμησης, να επιβιώσουμε μέσα σε έναν κόσμο που μας θέλει βουβές και κρυμμένες, που συχνά μας απειλεί κυριολεκτικά ζητώντας μας να συμμορφωθούμε.
Για αυτά και για άλλα τόσα στεκόμαστε στο πλευρό της Κωνσταντίνας και των υπόλοιπων γυναικών και αντρών που εργάζονται σε καθεστώς επισφάλειας στερούμενοι βασικών δικαιωμάτων. Στεκόμαστε στο πλευρό τους, ενώνουμε τις φωνές μας, τις κάνουμε πιο δυνατές από τις εκκωφαντικές κραυγές που απειλούν να μας εξοντώσουν και με την πράξη μας αναλαμβάνουμε την ευθύνη για έναν κόσμο κοινωνικής δικαιοσύνης.
Να αντισταθούμε στον τρόμο.
Να αντισταθούμε με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη.
Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας
Γενάρης 2009
