Kwar Festival – Βελιγράδι – μία παρουσίαση, Νοέμβριος 2006

Kwar Festival –  Beograd 2006

Οι queer Beograd είναι μια ομάδα 10 ατόμων που δραστηριοποιούνται στο Βελιγράδι έχοντας αναπτύξει ένα δίκτυο με queer gay και λεσβιακές οργανώσεις των Βαλκανίων, της Ευρώπης, και ευρύτερα..
Ξεκινάνε από το γεγονός ότι ο ρατσισμός και η ομοφοβία στηρίζονται σε αξίες που καλλιεργούνται και ενδυναμώνονται μέσα από καθημερινές πρακτικές αλλά στηρίζονται από το κράτος με θεσμικές ρυθμίσεις ή παραλήψεις έχοντας ένα δεξιό, εθνικιστικό προσανατολισμό.
Η ομοφοβία βέβαια έχει αποπολιτικοποιηθεί στη Σερβία από το 1994 αλλά δεν παύει να νομιμοποιείται άτιπα η κοινωνική κατακραυγή ακόμη και η χρήση βίας απέναντι σε κάθε ορατή έκφραση της ομοφυλοφιλίας.
Σε μία κοινωνία όπου η ξενοφοβία, η πατριαρχία, η επίδραση της εκκλησίας, ο εθνικισμός, η ετεροκανονικότητα είναι αδιαμφισβλητητες αξίες οι queer beograd παλεύουν για μια συνολική ανατροπή διεκδικώντας χώρο έκφρασης της διαφορετικότητας όπως την ορίζει ο καθένας/καθεμία για τον εαυτο του.

Οι q.b.δεν διεκδικούν σε καμία περίπτωση ένα mainstream gay και λεσβιακό χώρο. Συγκρούονται με τους όρους που θέτει η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν για το πως πρέπει, για παράδειγμα, να είναι ο σωστός Σέρβος πολίτης, οπότε δεν αρκούνται στη διεκδίκηση του τίτλου σωστοί gay, λεσβίες σέρβοι πολίτες.
Με παραδείγματα που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των συζητήσεων ήταν τόσο έντονο το πως η σεξουαλικότητα που γενικά αποσιωπάτε σε κάθε είδους θεσμική κρατική πολιτική, είναι αυτή που κατακρεουργείται από τις πρακτικές των καθόλου “αθώων” κοινωνικών προσταγών. Πόσο μάλλον όταν αυτή η σεξουαλικότητα διαφοροποιείται από τα “επιβαλλόμενα” μοντέλα.
Με τη δράση τους διεκδικούν και δημιουργούν χώρο και λόγο για lgbtqi άτομα. Συναντήσεις της ομάδας γίνονται εβδομαδιαία και παράλληλα βγαίνουν στο δρόμο σε δημοσίους χώρους και επεμβαίνουν στο κέλυφος της πόλης που γίνετε φορέας μηνυμάτων και κάνει ορατή την παρουσία τους με συνθήματα, στένσιλ και πανό.
Τα άτομα που αποτελούν την ομάδα queer beograd συμμετείχαν και πριν την δημιουργία της στο lgbt κίνημα, το οποίο έκανε μία πρώτη προσπάθεια να οργανώσει gay pride στη Σερβία το 2001, όπου ήρθαν αντιμέτωποι με ακραίες αντιδράσεις και τη βία από φασιστικές ομάδες και πολίτες. Το 2004 σε μία δεύτερη προσπάθεια να πραγματοποιήσουν gay pride δέχτηκαν απειλές και επειδή δεν μπορούσαν να εγγυηθούν για την ασφάλεια των συμμετεχόντων το ακύρωσαν.
Το επόμενο χρόνο οι queer beograd αποφάσισαν να οργανώσουν ένα φεστιβάλ σε κλειστούς χώρους όπου θα μπορούσαν πιο εύκολα να περιφρουρήσουν οι ίδιοι τους χώρους αυτούς.
Τον μάιο του 2005 έγινε το πρώτο φεστιβάλ, το δεκέμβριο το δεύτερο και το 2006 τον οκτώβρη έγινε το kvar. kvar στα σέρβικα σημαίνει μηχανικό πρόβλημα (malfunction). ονομάσανε έτσι το φεστιβάλ θεωρώντας τις παρεμβάσεις τους “βλάβη” στην κοινωνική μηχανή.

Στο φεστιβάλ συμμετείχαν άτομα από άλλες βαλκανικές και ευρωπαϊκές χώρες και ο  καθένας μετέφερε τη δική του εμπειρία και αυτόματα γίνονταν συγκρίσεις με τις εμπειρίες των άλλων. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ γίνονταν σταδιακά χαρτογράφηση της ομοφυλόφιλης και λεσβιακής εμπειρίας η οποία ενδυνάμωνε το αίσθημα ότιι “δεν είμαστε μόνοι” και σαν αποτέλεσμα ενδυνάμωνε όλους μας και κατά την διαμονή μας εκεί αλλά και γυρνώντας πίσω..
Από την αρχή έτσι όπως το βίωσα υπήρχε ένα κλίμα αλληλεγγύης και κοινού αγώνα που νομίζω έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό στο ότι είμαστε στο Βελιγράδι. Για μένα το συναίσθημα του πρωτόγνωρου δεν είχε να κάνει με το ότι δεν είχα ξαναπάει στο Βελιγράδι (αυτό ήταν το λιγότερο νομίζω), αλλά το ότι βρίσκομαι ως λεσβία σε μία κοινωνία που δεν βλέπει η δεν θέλει να ξέρει ότι υπάρχουν λεσβίες. Το συναίσθημα του ξένου αλλά και της οργής του να είσαι σε καταστολή.
Στα πλαίσια του φεστιβάλ υπήρχε η συναίσθηση ότι δημιουργούμε χώρο εκεί που δεν υπάρχει τίποτα. Αυτό ένιωθα και εισέπραττα από τους άλλους. Αν και δεν γνωριζόμασταν όλοι προσωπικά η κοινή ευθύνη για την ασφάλεια και η συντροφικότητα της κοινής εμπειρίας δημιουργούσε κλίμα συλλογικότητες και αλληλοτροφοδότησης.
Κάθε άτομο ήταν σημαντικό για την ομάδα αλλά η επίδραση αυτή δρούσε και αντίστροφα από το σύνολο προς το άτομο.
Ήμασταν εκεί όχι μόνο κουβαλώντας αλλά, στα πλαίσια του φεστιβάλ, εκφράζοντας βιώνοντας ελεύθερα ένα καταπιεσμένο κομμάτι του εαυτού μας, την σεξουαλικότητα. τα όρια αυτής της συνειδητοποίησης εκτείνονται όσο βλέπουμε γύρω μας την ελευθερία βιωμένη και από άλλους.

Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας
Νοέμβριος 2006