Δεύτερη καταδίκη για ομοερωτοφοβία Κώστα Πλεύρη και «Ελεύθερου Κόσμου»

ATHENS PRIDE
www.athenspride.eu
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗ ΛΕΣΒΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Χαλκοκονδύλη 25, 104 32 Αθήνα, τηλ. 2105237408 κιν. 6947434353
e-mail: info@olke.org ιστοσελίδα: www.olke.org
LESB.EQUAL – ΛΕΣΒΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ
lesbianbimafia.blogspot.com
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: cm.greekhelsinki.gr/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

15 Νοεμβρίου 2011

Δεύτερη καταδίκη για ομοερωτοφοβία Κώστα Πλεύρη και «Ελεύθερου Κόσμου»

Οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των ομοερωτικών ατόμων Athens Pride (ΑΡ), Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ) και Lesb.Equal – Λεσβίες για την Ισότητα καθώς και η εξειδικευμένη και σε θέματα δικαστικής υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) εκφράζουν την ικανοποίησή τους για τη δεύτερη -μέσα σε δύο εβδομάδες- καταδικαστική απόφαση για ομοερωτοφοβία.

Στις 11 Νοεμβρίου 2011, καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό από το Γ’ Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών ο δικηγόρος Κώστας Πλεύρης και ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος εκδότης-διευθυντής του «Ελεύθερου Κόσμου» σε δέκα μήνες φυλάκιση (με αναστολή για τον ΚΠ και μετατρεπόμενη με 3 ευρώ ανά ημέρα για το ΔΖ) για ομοερωτοφοβική εξύβριση των Γρηγόρη Βαλλιανάτου, Ευαγγελίας Βλάμη και Andrea Gilbert, στελεχών των ΕΠΣΕ, Athens Pride, ΟΛΚΕ και LesbEqual με τη δημοσίευση στις 24 και 27 Δεκεμβρίου 2009 υπομνήματος του ΚΠ στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Εκτενής περίληψη της ακροαματικής διαδικασίας ακολουθεί. Στο κείμενο που προκάλεσε τη δεύτερη καταδίκη, προσβάσιμο στην ιστοσελίδα του «Ελεύθερου Κόσμου , ο Κ. Πλεύρης ανέφερε ότι τα άτομα αυτά είναι «γενετησίως διεστραμμένα», «σεξουαλικώς ανώμαλα» και «έκφυλα», των οποίων «η ιδιότης αποτελεί ύβριν δια κάθε άνθρωπον», ενώ «έχουν ευτελίσει την ωραιότητα του έρωτος», «διαπράττουν μεταξύ των ασελγείς πράξεις και προκαλούν με την ακολασία των το δημόσιο αίσθημα που δεν ανέχεται τας αηδείς σαρκικάς αισχρότητάς των», καθώς επίσης και ότι «μια λεσβία δεν μπορεί να είναι κυρία, διότι στην έννοια της κυρίας εμπεριέχεται ήθος που δεν μπορεί να το διαθέτει κάποια, η οποία δεν σέβεται την γυναικείαν φύσιν» και «οι κίναιδοι και αι λεσβίαι δεν έχουν σχέσιν με τον έρωταν, διότι έρως δεν τελείται με αφυσίκους πράξεις, όπως είναι η διαστροφή των», ενώ «οι ομοφυλόφιλοι εκδηλώνουν σεξουαλικήν διαστροφήν και εσχάτην αναισχυντίαν δι’ έναν άνδρα, που καταλήγει να εισάγει το πέος του εντός των κοπράνων ενός άλλου», καθώς και ότι «ελπίζω ο ΔΣΑ να μην ασχοληθεί με αυτά τα σιχάματα, δια τα οποία οι κίναιδοι και αι λεσβίαι επαίρονται!».

Υπενθυμίζεται η πρώτη στην ελληνική ιστορία πρωτόδικη καταδίκη για ομοερωτοφοβία, στις 31 Οκτωβρίου 2011, από το Γ’ Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, πάλι του δικηγόρου Κώστα Πλεύρη, σε έξι μήνες φυλάκιση με αναστολή για εξύβριση της Andrea Gilbert επειδή την είχε αποκαλέσει σε προανάκριση «αντικοινωνικό στοιχείο» και «καυχωμένη ότι εκπροσωπεί τας ομοφυλοφίλους γυναίκας, δηλαδή πρόκειται περί ψυχανωμάλου γενετησίου διεστραμμένου προσώπου, τον οποίον αφού δεν σέβεται την γυναικείαν φύσιν του δεν σέβεται και την αλήθειαν».

ΕΚΤΕΝΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΗΣ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Στις 11 Νοεμβρίου 2011 καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό, από το Γ’ Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Πλεύρης για το αδίκημα της εξύβρισης δια του Τύπου και ο εκδότης Δημήτριος Ζαφειρόπουλος ως συνεργός του, για δημοσίευμα στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος». Το επίδικο κείμενο αποτελούσε απάντηση του Κ. Πλεύρη σε καταγγελία ομοερωτικών ατόμων προς τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ), με αίτημα την διερεύνηση τυχόν δεοντολογικών παραβάσεων του κατηγορουμένου για δήλωση, τόσο στο ακροατήριο άλλου δικαστηρίου όσο και σε προανάκριση για άλλη υπόθεση, όπου ανέφερε ότι “η κυρία Gilbert είναι εκπρόσωπος των λεσβιών και άρα δεν μπορεί να αποκαλείται κυρία αφού δεν σέβεται την γυναικεία φύση”. Σε απάντηση αυτής της καταγγελίας, ο Κ. Πλεύρης υπέβαλε στις 30 Νοεμβρίου 2009 υπόμνημα προς το ΔΣΑ, το οποίο δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή και στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» στις 24 και 27 Δεκεμβρίου 2009 αντίστοιχα.

Στο επίδικο κείμενο, ο Κ. Πλεύρης, απαντώντας σε όσα κατήγγειλαν εναντίον του οι εκπρόσωποι ομοερωτικών φορέων καθώς και του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), ανέφερε ότι τα άτομα αυτά είναι «γενετησίως διεστραμμένα», «σεξουαλικώς ανώμαλα» και «έκφυλα», των οποίων «η ιδιότης αποτελεί ύβριν δια κάθε άνθρωπον», ενώ «έχουν ευτελίσει την ωραιότητα του έρωτος», «διαπράττουν μεταξύ των ασελγείς πράξεις και προκαλούν με την ακολασία των το δημόσιο αίσθημα που δεν ανέχεται τας αηδείς σαρκικάς αισχρότητάς των», καθώς επίσης και ότι «μια λεσβία δεν μπορεί να είναι κυρία, διότι στην έννοια της κυρίας εμπεριέχεται ήθος που δεν μπορεί να το διαθέτει κάποια, η οποία δεν σέβεται την γυναικείαν φύσιν» και «οι κίναιδοι και αι λεσβίαι δεν έχουν σχέσιν με τον έρωταν, διότι έρως δεν τελείται με αφυσίκους πράξεις, όπως είναι η διαστροφή των», ενώ «οι ομοφυλόφιλοι εκδηλώνουν σεξουαλικήν διαστροφήν και εσχάτην αναισχυντίαν δι’ έναν άνδρα, που καταλήγει να εισάγει το πέος του εντός των κοπράνων ενός άλλου», καθώς και ότι «ελπίζω ο ΔΣΑ να μην ασχοληθεί με αυτά τα σιχάματα, δια τα οποία οι κίναιδοι και αι λεσβίαι επαίρονται!».

Το επίδικο κείμενο παραμένει δημόσια προσβάσιμο στην ιστοσελίδα του «Ελεύθερου Κόσμου» (http://elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3213%3A-l—r&catid=87%3Aepikairotita&Itemid=277).

Σημειωτέον ότι στο κατηγορητήριο δεν περιλαμβανόταν ο τίτλος του αρχικού κειμένου (“Η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή”), άρα είναι ψευδής ο τίτλος του «Ελεύθερου Κόσμου» στο δημοσίευμα μετά τη δίκη: «‘Η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή’, αν το λες, τρως δέκα μήνες φυλακή» (http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9577:%C2%AB%CE%97-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%C2%BB,-%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%82,-%CF%84%CF%81%CF%89%CF%82-%CE%B4%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AE&catid=87:epikairotita&Itemid=277)

Η έγκληση για το δημοσίευμα υποβλήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2010 από τον Παναγιώτη Δημητρά (Εκπρόσωπο ΕΠΣΕ), την Andrea Gilbert (Εκπρόσωπο Athens Pride – Στέλεχος ΕΠΣΕ), το Γρηγόρη Βαλλιανάτο (Στέλεχος ΕΠΣΕ), την Ευαγγελία Βλάμη (διαχειρίστρια του http://lesbianbimafia.blogspot.com/) και το Δημήτρη Τσαμπρούνη (Εκπροσώπο Athens Pride).

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής «ως ομοερωτικά πρόσωπα και δημοσίως γνωστά στελέχη αντίστοιχων φορέων» είχαν τα εγκαλούντα πρόσωπα, εκτός από τον Π. Δημητρά, ο οποίος κλήθηκε στη δίκη ως μάρτυρας. Οι εγκαλούντες και εγκαλούσες εκπροσωπήθηκαν από τους δικηγόρους Βασίλη Σωτηρόπουλο, Χρήστο Γραμματίδη και Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα, που παρείχαν τη συνδρομή τους στο πλαίσιο του προγράμματος δωραν νομικής βοήθειας του ΕΠΣΕ. Ο πρώτος κατηγορούμενος, ως δικηγόρος, υπερασπίστηκε αυτοπροσώπως τον εαυτό του, ενώ ο δεύτερος κατηγορούμενος παρέστη με το δικηγόρο Τάσο Δημητρακόπουλο.

Οι κατηγορούμενοι, κατά την έναρξη της διαδικασίας, υπέβαλαν αίτηση αποβολής της πολιτικής αγωγής, υποστηρίζοντας ότι, επειδή τα ονοματεπώνυμα των εγκαλούντων δεν περιλαμβάνονταν στο δημοσίευμα, δεν είχαν άμεσο έννομο συμφέρον να παραστούν. Την ένσταση ανέπτυξε για λογαριασμό του Δ. Ζαφειρόπουλου, ο συνήγορος υπεράσπισης Τ. Δημητρακόπουλος, ενώ συντάχθηκε με αυτή ο Κ. Πλεύρης. Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής υποστήριξαν ότι στο επίδικο υπόμνημα ο ίδιος ο Κ. Πλεύρης, τόσο στην πρώτη όσο και στην τελευταία παράγραφό του, ανέφερε ότι υποβαλλόταν σε απάντηση όσων είχαν καταγγείλει οι αναφερόμενοι στο ΔΣΑ. Επιπλέον, το όνομα του Γ. Βαλλιανάτου (όπως και του Π. Δημητρά) περιλαμβανόταν στο επίδικο κείμενο, ενώ υπήρχαν αναφορές σε “πρόεδρο των ομοφυλοφίλων”, αφορώντας έτσι κάθε επικεφαλής ομοερωτικού φορέα. Η εισαγγελέας, κατά την πρότασή της, θεώρησε ότι υφίσταται άμεσο έννομο συμφέρον όσων ομοερωτικών ατόμων υπέγραψαν την καταγγελία στο ΔΣΑ, καθώς το επίδικο δημοσίευμα «απαντούσε» σε αυτήν την καταγγελία και πρότεινε να αποβληθεί από την πολιτική αγωγή μόνον ο Δ. Τσαμπρούνης, ο οποίος δεν είχε υπογράψει την καταγγελία στο ΔΣΑ, διότι το έννομο συμφέρον του τελευταίου δεν ήταν άμεσο (όπως επιβάλλει ο νόμος για να υπάρχει δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής), αλλά έμμεσο. Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής συντάχθηκαν με την πρόταση της εισαγγελέως, αλλά ζήτησαν να αναγνωριστεί ότι και ο Δ. Τσαμπρούνης είχε δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής, ως εκπρόσωπος του Athens Pride, όπως και η Α. Gilbert. To Δικαστήριο δέχθηκε την πρόταση της εισαγγελέως, απορρίπτοντας το αίτημα για αποβολή της πολιτικής αγωγής για την A. Gilbert, το Γ. Βαλλιανάτο και την Ε. Βλάμη, αποβάλλοντας όμως το Δ. Τσαμπρούνη από την πολιτική αγωγή.

Αρχικά, κατέθεσε ως μάρτυρας ο Π. Δημητράς. Στην κατάθεσή του ο Π. Δημητράς ανέφερε ότι από το δημοσίευμα ήταν σαφές ότι το κείμενο αφορούσε τους μηνυτές, ως καταγγέλλοντες στο ΔΣΑ εναντίον του Κ. Πλεύρη, στοιχείο που είχε δημοσιοποιηθεί και προέκυπτε ευθέως και λόγω της ονομαστικής αναφοράς στο Γ. Βαλλιανάτο (αλλά και στον ίδιο τον Π. Δημητρά). Σε επίμονες ερωτήσεις του Κ. Πλεύρη, ο οποίος παρέπεμπε σε διάφορους συγγραφείς και ιατροδικαστές, περί του αν η ομοφυλοφιλία αποτελεί «διαστροφή», «ανωμαλία», «είναι αντίθετη προς τη φύση», ο Π. Δημητράς απαντούσε αρνητικά, επισημαίνοντας ότι οι σεξουαλικές πρακτικές των ομοερωτικών ατόμων παρατηρούνται και στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Στην ερώτηση του Κ. Πλεύρη περί του αν εξακολουθεί να ισχύει το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα (που ποινικοποιεί σε ορισμένες περιστάσεις σχέσεων εξάρτησης / ανηλικότητας / κερδοσκοπίας την «παρά φύσιν ασέλγεια μεταξύ αρρένων»), ο Π. Δημητράς είπε ότι πρόκειται για μια διατύπωση του έτους 1951, η οποία ισχύει όσο και το σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο για την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού (Ν. 3304/2005) και την ένταξη ως επιβαρυντικής περίστασης του μίσους λόγω διαφορετικού «γενετήσιου» προσανατολισμού του θύματος στο άρθρο 79 ΠΚ.

Στη συνέχεια, κατέθεσε η πολιτικώς ενάγουσα A. Gilbert, η οποία δήλωσε ότι δεν κρύβει τη σεξουαλική της ταυτότητα, αλλά και ότι δεν είναι ψυχανώμαλη ή διεστραμμένη. Επισήμανε επίσης ότι ο Κ. Πλεύρης την 31.10.2011 καταδικάστηκε πρωτόδικα από το ίδιο Δικαστήριο για εξύβρισή της, επειδή σε έγγραφό του προς τον εισαγγελέα την χαρακτήρισε «γενετησίως διεστραμμένη» και «ψυχανώμαλη» που «δεν σέβεται την γυναικεία φύση της άρα ούτε και την αλήθεια». Σε επίμονες ερωτήσεις του κατηγορουμένου για το ποιες σεξουαλικές πρακτικές ακολουθούν οι λεσβίες, η μάρτυρας κατέθεσε ότι αυτό το θέμα αφορά τον ιδιωτικό βίο και αρνήθηκε να απαντήσει.

Κατόπιν, κατέθεσε ο Γ. Βαλλιανάτος, ο οποίος επισήμανε ότι το δημοσίευμα τον ανέφερε ονομαστικά και ότι ο Κ. Πλεύρης είναι υβριστής καθώς αναφέρεται σε «σιχάματα» που αποδίδει στα ομοερωτικά άτομα. Δήλωσε ότι αντιλαμβάνεται πως, λόγω ηλικίας, οι συγγραφείς και ιατροδικαστές που επικαλείτο ο κατηγορούμενος για να τεκμηριώσει ότι ο ομοερωτισμός είναι «διαστροφή», απηχούν τις αντιλήψεις άλλων εποχών, υπογράμμισε όμως υπάρχει η απόφαση του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας, ο οποίος έχει αφαιρέσει από τη Διεθνή Ταξινόμηση Νόσων την ομοφυλοφιλία από τις σχετικές κατηγορίες των σεξουαλικών παρεκκλίσεων. Ο Κ. Πλεύρης επέμενε ότι σύμφωνα με την 9η ταξινόμηση (1975) η ομοφυλοφιλία περιλαμβανόταν στις σεξουαλικές διαταραχές, αλλά ο Γ. Βαλλιανάτος του επισήμανε ότι από την 10η ταξινόμηση (1990) αυτό έχει παύσει να ισχύει εδώ και δεκαετίες. Ο Γ. Βαλλιανάτος, απαντώντας σε ερώτηση του συνηγόρου του «Ελεύθερου Κόσμου» είπε πως στο όνομα του δικαιώματος πληροφόρησης δεν μπορεί να δημοσιεύει μια εφημερίδα ένα τόσο «βάρβαρο» κείμενο.

Στη συνέχεια, κατέθεσε ως μάρτυρας η Ε. Βλάμη, η οποία υποστήριξε ότι τα ομοερωτικά άτομα δεν είναι διεστραμμένα ή ψυχανώμαλα, καθώς υπάρχουν αποφάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης που δεν ταξινομούν τον ομοερωτισμό στις σεξουαλικές διαταραχές. Σε ερωτήσεις του πρώτου κατηγορούμενου σχετικά με τις σεξουαλικές πρακτικές που ακολουθούνται από τις λεσβίες, η μάρτυρας δεν απάντησε. Κατέθεσε επίσης ότι οι συγκεκριμένες λέξεις που χρησιμοποίησε ο κατηγορούμενος προσέβαλαν την τιμή των πολιτικώς εναγόντων όπως προσέβαλαν και κάθε ομοερωτικό άτομο. Κατέθεσε ότι ενημερώθηκε για το δημοσίευμα από τηλεφωνήματα φίλων της που αναγνώρισαν πως την αφορούσε, παρ’ όλο που δεν κατονομαζόταν η ίδια. Κατά την εξέταση της Ε. Βλάμη, η Η. Λ. Κούτρα, ορμώμενη από τη μόλις προηγηθείσα δήλωση του Κ. Πλεύρη ότι «όταν μιλάμε για λεσβίες και κίναιδους, μιλάμε για αιδοία και πρωκτούς», ρώτησε την Ε. Βλάμη «αισθάνεστε απλώς ένα αιδοίο;», με την Ε. Βλάμη να απαντά ότι αισθάνεται πως διαθέτει προσωπικότητα και προσωπική αξία καθώς και πως οι σχέσεις δυο λεσβιών είναι πάνω απ’ όλα σχέσεις συντροφικότητας, στοργής, αγάπης, πλούσιες συναισθημάτων και βέβαια όχι μόνο σαρκικές.

Ο πρώτος κατηγορούμενος Κ. Πλεύρης, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, όπως και στην απολογία του υποστήριξε ότι όσα είπε αφορούν την ιδιότητα των εγκαλούντων και όχι το πρόσωπό τους, καθώς και ότι τα ομοερωτικά άτομα δεν διαθέτουν «τιμή». Δήλωσε επίσης ότι το Δικαστήριο, αν υποστηρίζει τα ομοερωτικά άτομα, θα πρέπει να αφαιρέσει την εικόνα του Χριστού από την αίθουσα, για να λάβει την απάντηση από την Πρόεδρο του Δικαστηρίου ότι το Σύνταγμα προστατεύει τη θρησκευτική ελευθερία και ότι στην Ελλάδα υπάρχουν και άτομα που είναι άθεα. Υποστήριξε επίσης ότι όσα είπε αποτελούν εκφράσεις που διατύπωσε από «δικαιολογημένο ενδιαφέρον» (επικαλούμενος τη διάταξη του άρθρου 367 του Ποινικού Κώδικα) και ότι δεν υπάρχουν άλλοι όροι για να πει κάποιος ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι ανώμαλοι. Εξέφρασε επίσης την αντίθεση του στον όρο «ομοερωτικά πρόσωπα» που περιλαμβάνεται και στο παραπεμπτικό βούλευμα, αναφέροντας ότι στα καφενεία ο λαός λέει «μου φέρθηκε πούστικα” κι όχι «μου φέρθηκε ομοερωτικά». Τη φράση «σιχάματα» απέδωσε στην εντύπωση που δημιουργείται από ένα πέος όταν εξέρχεται από έναν πρωκτό πασαλειμμένο με κόπρανα, χωρίς να καταθέσει όμως από πού ακριβώς του έχει εντυπωθεί αυτή η εικόνα και γιατί αφορά μόνο την ομοερωτική και όχι και την ανάλογη ετεροερωτική πράξη. Συνολικά ο κατηγορούμενος επέμεινε στη θέση ότι η ομοφυλοφιλία είναι αντίθετη στη φύση και στην απολογία του εκτίμησε ότι η απόφαση θα είναι καταδικαστική. Όσον αφορά το δημοσίευμα, ο Κ. Πλεύρης είπε ότι δεν γνωρίζει πως διέρρευσε το συγκεκριμένο υπόμνημα από το ΔΣΑ και είπε ότι δεν το έδωσε ο ίδιος προς δημοσίευση στον «Ελεύθερο Κόσμο». Πρόσθεσε δε πως εκτός από το υπόμνημα αυτό, έχει υποβάλει και άλλο στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΣΑ, ζητώντας από αυτό να «καταδικάσει το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας» και να αποφανθεί πως «σεξουαλικές διαστροφές δικηγόρων εκθέτουν το κύρος του λειτουργήματός τους», το οποίο προσκόμισε προς υπεράσπισή του στην υπόθεση αυτή.

Ο δεύτερος κατηγορούμενος Δ. Ζαφειρόπουλος ανέφερε ότι γνωρίζεται μεν με τον Κ. Πλεύρη, αλλά δεν του έδωσε ο τελευταίος προς δημοσίευση το επίδικο κείμενο. Είπε ότι το κείμενο είχε αναπαραχθεί πριν σε άλλες ιστοσελίδες, χωρίς όμως να προσκομίσει έστω και μία παρόμοια αναφορά (γιατί δεν υπάρχει) κι πως ότι ο τίτλος που τοποθετήθηκε από την εφημερίδα («η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή») απέρρεε από όλο το κείμενο. Ο εκδότης κατέθεσε επίσης ότι έχει δικαστεί και στο παρελθόν με το συγκατηγορούμενό του. Ότι δεν μπορούσε να τον λογοκρίνει. Ότι ο ίδιος ως πατέρας δεν γνωρίζει πώς θα απαντήσει στο ανήλικο παιδί του αν αυτό τον ρωτήσει για ποιο λόγο φιλιούνται δύο άνδρες.

Η Εισαγγελέας Παγώνα Ζάκκα στην πρότασή της ζήτησε την καταδίκη των κατηγορούμενων, υποστηρίζοντας ότι ο κατηγορούμενος έγραψε το υπόμνημα σε απάντηση της αναφοράς που είχαν υποβάλει οι πολιτικώς ενάγοντες στο ΔΣΑ. Πρότεινε να κηρυχθούν ένοχοι για τρεις πράξεις εξύβρισης, όσοι οι πολιτικώς ενάγοντες και ενάγουσες. Επίσης πρότεινε την αθώωση των κατηγορουμένων ως προς την εξύβριση του Δ. Τσαμπρούνη, επειδή δεν θεωρήθηκε ως άμεσα θιγόμενος, λόγω του ότι δεν είχε υπογράψει την αναφορά στον ΔΣΑ.

Ο Β. Σωτηρόπουλος στην αγόρευσή του υποστήριξε ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητας του ατόμου. Επισήμανε επίσης ότι το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα είναι αντισυνταγματικό και ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Αναφέρθηκε στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 3490/2006, κατά την οποία η ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία είναι υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα, η οποία σχετίζεται με μια κοινωνική ομάδα, οι ερωτικές επιλογές της οποίας είναι σεβαστές. Επισήμανε λοιπόν ότι η νομική θέση του κατηγορούμενου πως οι ομοφυλόφιλοι δεν διαθέτουν «τιμή» είναι αντίθετη στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο. Το παράδειγμα που έφερε ο κατηγορούμενος ότι «έναν καμπούρη μπορείς να τον πεις καμπούρη» καταδείκνυε το νομικό σφάλμα, αφού ουδείς δικαιούται να προσβάλλει τον άλλο για ένα σωματικό χαρακτηριστικό. Ακόμη και για μια πόρνη, είναι εξύβριση αν την πεις «πουτάνα». Ο συνήγορος υποστήριξε ότι ο σκοπός του πρώτου κατηγορουμένου ήταν να εξυβρίσει τους εγκαλούντες, διότι αν ήθελε απλώς να ασκήσει το δικαίωμα «απάντησης» του στην καταγγελία τους, θα αρκείτο στην υποβολή ενός υπομνήματος κι όχι στη δημοσίευσή του στον Τύπο. Ο συνήγορος σημείωσε ότι σκοπός του κατηγορούμενου στο επίδικο κείμενο δεν ήταν να διατυπώσει τις γενικές απόψεις του για τον ομοερωτισμό, πράγμα που έχει κάνει με άλλα κείμενα του, αλλά να θίξει και να προσβάλλει προσωπικά και ατομικά την τιμή των συγκεκριμένων καταγγελλόντων προσώπων. Ότι αν ήθελε να πει την άποψή του για τους ενάγοντες και τις ενάγουσες θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει πιο ήπιες κι ευπρεπείς εκφράσεις. Ότι δεν αποδείχθηκε κάποια «διαρροή» από το ΔΣΑ, αφού το υπόμνημα δημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Κόσμο» εντός ολίγων ημερών από την υποβολή του, γεγονός που κατέστησε μη πειστικούς τους αναπόδεικτους ισχυρισμούς των συγκατηγορούμενων ότι δήθεν δεν έδωσε ο ένας το κείμενο στον άλλο για δημοσίευση. Συντασσόμενος με την εισαγγελική πρόταση, ζήτησε την καταδίκη των κατηγορουμένων. Υποστήριξε όμως ότι πρέπει να καταδικαστούν και για την εξύβριση του Δ. Τσαμπρούνη, ως εκπροσώπου του Athens Pride κατά το κατηγορητήριο, αφού έγινε δεκτό το αντίστοιχο δικαίωμα της A. Gilbert, η οποία ήταν επίσης εκπρόσωπος του Athens Pride.

Ο Χ. Γραμματίδης τόνισε στην αγόρευσή του ότι η υπόθεση δεν ήταν μια δίκη της ομοφυλοφιλίας, ούτε όμως και μια δίκη απόψεων. Εξέφρασε την ιδιαίτερη ευαισθησία του για το ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία δεν πρέπει να περιορίζεται αδικαιολόγητα. Το ατομικό δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης πρέπει βεβαίως να ασκείται εντός των ορίων που καθορίζονται από το Σύνταγμα και τους σύμφωνους με αυτό νόμους. Στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης, ο πρώτος κατηγορούμενος θα μπορούσε, «λόγω πρεσβείων και λόγω εμπειρίας», να είχε χρησιμοποιήσει άλλες ηπιότερες εκφράσεις, δεδομένου ότι είναι ένα πρόσωπο με πανθομολογούμενη άριστη γνώση της ελληνικής. Ανέφερε την καταδικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου, για εξύβριση λόγω του χαρακτηρισμού «σεξουαλικώς διεστραμμένου». Επισήμανε ότι κατά πάγια νομολογία για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της εξύβρισης δεν απαιτείται ούτε να είναι ψευδή όσα είπε ο κατηγορούμενος, αφού και η αλήθεια μπορεί να είναι εξυβριστική αν υπάρχει σκοπός καταφρόνησης, ούτε να τελεσθεί το αδίκημα ενώπιον τρίτων, αφού αρκεί να προσβληθεί ο παθών από τις εξυβριστικές φράσεις. Συντασσόμενος με την εισαγγελική πρόταση, ζήτησε την καταδίκη των κατηγορουμένων.

Η Η. – Λ. Κούτρα, δήλωσε πως καλύφθηκε από τις προηγηθείσες αγορεύσεις και αρκέστηκε στο να επισημάνει το σκοπό εξύβρισης του Κ. Πλεύρη, όπως αυτός ανάγλυφα προέκυψε στη διαδικασία στο ακροατήριο και από τη διαμαρτυρία του τελευταίου για το χαρακτηρισμό «ομοερωτικά άτομα». Είπε, χαρακτηριστικά διαμαρτυρόμενος, ότι η «νεόφερτη» ορολογία δεν αποδίδει σωστά τα νοήματα, αφού «ο λαός μας δεν λέει ότι ‘ο τάδε μου φέρθηκε ομοερωτικά’, αλλά ότι ‘ο τάδε μου φέρθηκε πούστικα’», ενώ, ως προς το δεύτερο κατηγορούμενο, η Η. Λ. Κούτρα επισήμανε ότι τοποθέτησε ο ίδιος τον τίτλο του επίδικου δημοσιεύματος, ο οποίος δεν παρουσιάστηκε ως «απλώς η γνώμη του» για τον ομοερωτικό προσανατολισμό, αλλά ως γεγονός, ενώ η κίνηση αυτή δήλωνε ότι και ο ίδιος επικροτεί πλήρως και αναπαράγει – επαναλαμβάνει αυτοτελώς τα όσα αναφέρονταν στο επίδικο κείμενο, προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτόν την τιμή και την υπόληψη των πολιτικώς εναγουσών και εναγόντων, με τις ίδιες ακριβώς εκφράσεις, όπως και ο Κ. Πλεύρης.

Στη συνέχεια, ο συνήγορος υπεράσπισης Τ. Δημητρακόπουλος ανέπτυξε στην αγόρευσή του την ένσταση για άρση του αδίκου χαρακτήρα, βάσει του άρθρου 367 Ποινικού Κώδικα. Υποστήριξε ότι οι δυσμενείς κρίσεις εκφράστηκαν στο πλαίσιο του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος και ότι θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί ακόμη και οξύτερες εκφράσεις, χωρίς να θεωρούνται εξυβριστικές. Δήλωσε ότι θα περίμενε εκτενέστερη νομική ανάλυση από την εισαγγελική πρόταση, καθώς οι πολιτικώς ενάγοντες δεν κατονομάζονταν στο επίδικο κείμενο και οι αναγνώστες δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν ποιους αφορούσε, αφού δεν ήταν υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τα εν λόγω πρόσωπα. Αναφέρθηκε επίσης σε εισαγγελική διάταξη βάσει της οποίας απορρίφθηκε μήνυση για ομαδική εξύβριση που υποβλήθηκε σε βάρος του Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ για ομοερωτοφοβικά σχόλια. Συντάχθηκε με την πρόταση της εισαγγελέως για την αθώωση ως προς την εξύβριση του Δ. Τσαμπρούνη και αντιτάχθηκε με την υπόλοιπη πρόταση, ζητώντας την αθώωση του δεύτερου κατηγορούμενου Δ. Ζαφειρόπουλου, τον οποίο εκπροσωπούσε.

Τέλος, το Δικαστήριο (Πρόεδρος Μαρία Τζανακάκη – Μέλη Αιμιλία Τσιρίμπα και Φωτεινή Αθανασίου) αποφάσισε την αθώωση των κατηγορουμένων ως προς την εξύβριση του Δ. Τσαμπρούνη και την καταδίκη τους για τρεις (3) πράξεις εξύβρισης των Α. Gilbert, Γ. Βαλλιανάτου και Ε. Βλάμη. Συνολικά, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δέκα (10) μηνών σε κάθε κατηγορούμενο, με αναστολή επί τριετία για τον Κ. Πλεύρη και μετατροπή σε χρηματική ποινή (προς 3 ευρώ την ημέρα) για το Δ. Ζαφειρόπουλο. Επίσης επιδίκασε 50 ευρώ αποζημίωση στους τρεις πολιτικώς ενάγουσες και ενάγοντες και επέβαλε τα δικαστικά έξοδα στους κατηγορούμενους. Η έφεση που ασκήθηκε αμέσως από τους καταδικασθέντες έχει εκ του νόμου ανασταλτική δύναμη.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι με την απόφαση αυτή η ομοερωτοφοβική ρητορική μίσους τιμωρήθηκε με βάση το ισχύον δίκαιο μόνον επειδή στρεφόταν κατά συγκεκριμένων φυσικών προσώπων. Παραμένει συνεπώς το κενό δικαίου όσον αφορά την καταδίκη των γενικών ομοερωτοφοβικών δηλώσεων μίσους. Το κενό αυτό δεν καλύπτεται με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, το οποίο επιβαρύνει μάλιστα την αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος, αποκλείοντας την απλή εξύβριση και θέτοντας ταυτόχρονα ως προϋποθέσεις την πρόκληση βίας ή μίσους και τη διατάραξη της «δημόσιας τάξης». Ο ομοερωτοφοβικός, όπως και κάθε άλλος ρατσιστικός, λόγος στην Ελλάδα αποτελεί δυστυχώς γενικευμένη πραγματικότητα η οποία παραμένει ατιμώρητη και για την οποία θα πρέπει να ληφθούν νομοθετικά μέτρα που θα διευκολύνουν την απαγόρευσή του και δεν θα επιβαρύνουν τα θύματα με πρόσθετες νομικές υποχρεώσεις.